Een trip van 135 km door de leegtes van Texas: ranches, slangen, wind, bijzondere mensen

Van Archer City tot Crowell: 135 km

Dit is nu eens een echte Texaan. De foto is gemaakt tijdens een volkstoneel in Archer City waarbij hij gewoon een van de aanwezigen was. Mooi!

Paul is hier in goede handen:

En nu met de hele familie erbij:

Freedom on the road in the morning:

60 km naar Seymour zonder enige voorzieningen:

Hier reed ik een weggetje in via een open poort om eens kennis te maken met wagenbewoners:, maar niemand thuis:

Om dan bij terugkeren te merken dat iemand de poort gesloten had. Mijn zakken eronder door en mijn fiets erover getild. Deed wel wat zeer wegens ontstoken schouder:

Onderweg vind je historische gedenkplaten met uitleg wat hier ooit plaats vond:

De grote leegte, enorme ranches. Er zou hier Wagon Ranch zijn met een oppervlakte meer dan     2000 km² wat zo groot is als Limburg

Vriendelijke man me wie ik een babbel had. Het leven is goed hier. Ze hadden wel pas 4-5 jaren bijna geen regen gehad wat problematisch werd. Nog eens gebeurd in de jaren vijftig maar dan minder lang. Zou volgens hem niets met de klimaatverandering te maken hebben: sic. Verder trok de jeugd meer en meer naar de steden:

Texas is oil:

Snakes! Oppassen geblazen:

De eerste cactussen: 

Lange duitvlucht naar beneden:

Wie wordt hier tegengehouden? Ik vermoed de koeien:

Dit soort vogels met een zeer lange staart zie je hier overal vliegen:
Nawoord:Julien Maebe heeft het nagevraagd bij zijn schoondochter Gerlinde. Zij denkt dat het om een 

zwaluwstaartkoningstiran gaat. Bedankt!

Een oud kerkhof van waarschijnlijk oorspronkelijke Engelse inwijkelingen:

En zo kan het ook verkeren:

Tussenstop Seymour is wat armoedig en verwaarloosd:

De Dairy Queen, afgekort DQ, had dan toch iets goed voor mij in petto: Taco Salad with chicken and fries + grote cola, dit mag wel met nog 67 km te doen maar dan gelukkig nu met wind eerder vanachter. Wel is het zo dat tijdens deze hele trip NIETS te vinden is laat staan een bevoorrading. Het is een goede test voor de woestijnen van New Mexico. Het is nu 14U30. Go!

 Halfweg, een rode rivier:

Naar achter kijken met als je goed kijkt windmolens op de achtergrond:

Naar voor kijken, a long way to go!

 Droger en droger:

Deze man was een vrachtwagenchauffeur die vervoer deed van runderen. Hij waarschuwde mij dat er een sterke storm deze nacht over de streek zou gaan met windsnelheden tot 110km per uur en hagelbollen als baseball-ballen. Achteraf bleek hier niets van waar te zijn. Hij zag er wat armoedig uit, had zijn spullen verloren via een deurwaarder wegens schulden. Bizar maar ook triestig. Ik mocht een foto maken en heb hem mijn blog gegeven. Hij vroeg geen geld:

Ik heb de laatste 67 km in juist 4 uur gefietst wat 17km/uur rust ingebegrepen. De wind hielp een heel deel maar de benen en conditie zijn ook in orden. Ik ben er wel wat trots op met mijn 60 jaar.