Voordracht

Voordracht in de bibliotheek van Heusden-Zolder 
op dinsdag 7 november om 19.30 uur: Sint-Willibrordusplein 8.
Gratis toegang, maar wel reserveren via 011 80 80 90 of bibliotheek.reservaties@heusden-zolder.be

Er is nadien een kleine receptie voorzien. Welkom !

Overzichtskaart en deelkaarten van de fietstocht

Een globale overzichtskaart:

Deelkaarten met in puntjes het gefietst deel en in volle lijn transport:

Fietstocht naar de luchthaven van San Francisco, lunch en alle hulp van Tom en Pascale en vlucht naar huis

San Francisco - San Mateo (vlakbij luchthaven): 30 km

Hihostels.com (soort jeugdherbergen) waar het aangenaam vertoeven was):

Een straat verderop waar het minder aangenaam vertoeven is:

Deze gehandicapte vrouw zit hier ganse dagen wezenloos voor zich uit te staren op een hoek van de straat:

Permanent tentenkamp op een stoep in het centrum. Toen ik een foto (met telelens) nam schreeuwde iemand: "Put that camera down!". Misschien wel terecht maar uit al mijn reizen leer ik dat armoede ook een realiteit is die mag/moet gezien worden vandaar toch deze foto's:

En op een andere hoek van de wijk dit mannenkapsalon waar ik mijn baard traditioneel liet scheren met alles erop en eran tot en met gezichts- en nekmassage. Verder ook een haarsnit en erg tof gesprek met een man die professioneel bokste, filmsterren kapte... Dit alles voor 80 $ wat toch een verschil maakt voor een straat terug. Het leven in zijn rauwheid en luxe: 

Merk op dat hier geknipt wordt met je gezicht van de spiegel weg. Is misschien een idee voor België, minder confronterend 😁

 Met mijn kapper voor de sessie. Nu is het weer als normaal:

Super tof gezinnetje Tom-Pascale, Georges die me hartelijk ontvingen met alle hulp (fietsdoos), Mexicaans eten, vervoer naar de luchthaven en een fijne babbel:

Laatste dag voor de terugvlucht: San Francisco

Van Vacaville deels met de fiets, deels met de trein/metro naar mijn eindstation: San Francisco!

Patrick mijn gastheer voor warmshowers. De fietsers slapen soms in de caravan die voor zijn deur staat of in een gastenkamer. Hij was werken en ik kon zomaar binnen via een schuifraam, een biertje nemen...

Dit is eigenlijk letterlijk mijn eindstation. Ik heb een 20 km tegen de straffe westenwind opgebokst om dan van hieruit de trein te nemen tot aan de baai van San Francisco:

Ik heb 20 jaar met kaarten en kompas gereisd maar ik moet zeggen dat ik Google maps heb leren appreciëren via een smartphone en oortjes zodat een dame mij constant zegt hoe en waar. Super handig vooral in steden of drukke gebieden:

Ik ging een fietspad nemen over de Bay Bridge om zo San Francisco binnen te fietsen:

Bleek dat het fietspad maar halfweg ging (tot een eiland) en ik moest onverbiddelijk terug. Ik heb dan de BART (Bay Area Rapid Transport) genomen:

Ze bestaan nog, de goede ouderwetse muntjestelefoons:

 En opeens downtown San Francisco

Heel wat straffe heuvels hier:

En dit is mijn eindpunt, Golden Gate Bridge

Alcatraz:

Fietsen langs prachtige fietspaden van Folstom tot Vacaville to de zon onderging

Folstom - Vacaville 115 km

Eindelijk een mooi lang feitspad gevonden langs een rivier. De beelden spreken voor zich:

Sinds die 2 motards heb ik wel een boontje voor Harley Davidsons:

Bij deze dames was het gezellig onderweg en zoals zo dikwijls deelden ze kaas, koekjes, witte wijn... Bijzonder hartelijk:

Sacramento's chique buurt:

Dit vind je nu net als fietser: een bedelbord op een druk kruispunt, van een uitterste in een ander:

Old Sacramento:

Hier was ik even sneller omwille van een kleine file (zie je zeer weinig in USA):

Ik heb gefietst tot 23u 's avonds en mijn GPS met stem (via oortjes) was een zegen om mijn adres warmshowers te kunnen vinden.
Enkele mooie beelden 's avonds laat. De ZW-wind speelde me wel parten:

Een bijzonder "warme" start van een fietsdag richting San Francisco

Folsom - Vacaville: 95 km

Die ochtend in California: een bijzonder aangename overnachting bij Perry en Jerry via www.warmshowers.org, cyclers fof cyclers. Ze boden hun huis aan, hun gastvrijheid, een avondmaal én ontbijt. Dit alles enkel voor het menselijke warme contact en de fietsverhalen. Wat wil je nog meer. Happy people:

Peggy speelde al in haar jeugd piano en volgt nu les: The swanlake from Tsvaikowski via haar handen: deze link

Zij gaven mij fruit mee, noten, een fiestkaart... Amerikanen zijn helemaal niet oppervlakkig maar als je wat tijd neemt warm en gastvrij!

Dan naar mijn favoriete SubWay voor een sandwich. Deze Iraanse man hoorde mijn verhaal en was er helemaal onderste boven van met als gevolg: een vriendelijk lach en gratis sandwich en ontbijtkoek en alle drank die ik maar wilde. Hier herkende ik de oosterse mentaliteit: