Dallas ! Eerste 1000 km achter de rug

Mijn eerste 1000 km zitten erop, nog 2000 te gaan. Nu: Dallas!

Dallas, een vrij rustig centrum omwille van een zeer goed uitgewerkt tramsysteem:

Deze vriendelijke dame gaf mij alle nodige uitleg samen met haar collega:

Een gigantische muurschildering met eronder natuurlijk een grote parking:

Big Texas and Dallas:

De autostrades lopen door de stad en ik rijd eronder door:

Een bezoekje aan het Hard Rock Café:

Een 180° zicht op downtown:

Wel, de eerste stad met hier en daar fiestpaden:

De straten waren hier opmerkelijk rustig voor een weekdag om 16u:

Katy Trail: een oude spoorwegbedding omgetoverd tot fiets/wande/jogging-piste en park zoals er ook een in New York is maar deze is veel langer. Bijzonder mooi om door te fietsen:

Dallas bouwt, bouwt en bouwt aan zijn toekomst:

Einde van Katy Trail want hierachter ligt een highway:

DART: het zeer functionele transportsysteem van Dallas:

Iedereen op zijn smartphone:

Joshua, een fietser die ik op de tram tegenkwam, mee ben gaan eten met lange gesprekken. Een heel toffe gast van 34. Je ziet alle leeftijden kunnen elkaar ontmoeten:

Vegetarisch eten in Texas, een contracdictio in terminis? Niet helemaal:

Dit briefje en sleutel hingen aan de voordeur van het huis waar ik mocht overnachten via www.warmshowers.org. Mijn gastvrouw was Clarissa die met 2 andere studenten samenwoont. Bijzonder gastvrij, hartelijk en open met een mooi avondgesprek. Zij doctoreert in filosofie en geeft les. Een mooie vertrouwenwekkende ervaring:

Een laatste rit naar Dallas met heel wat boeiende en bizarre dingen onderweg

Van West Tawakoni tot Rowlet : 56 km, om daar de DART (trein/metro) te nemen naar het centrum van Dallas

Mijn strooien hoed gaat met nog van pas komen in New Mexico en Nevada maar vandaag blijkbaar niet:

Dit was grappig. Mijn fiets piepte wat en moest gesmeerd worden. Ik zag een “Autoparts store” die wel olie hadden. Ik vroeg een klein flesje dat eigenlijk diende voor… wapens. Texas, wel wapens maar geen fietsen:

Voor mijn collega’s in België die de veranderingen met het meerjarenplan terecht met bezorgdheid bekijken hier enkele Amerikaanse apotheekbeelden:

Een drive-thru apotheek

Een andere onderweg met zelfs een dubbele lijn voor klanten in auto’s waarbij een “robot” je geneesmiddelen aan je raam afleveren. Je moet dus niet naar het loket gaan want het wordt je technisch aangeleverd. Hoe wordt hier farmaceutische zorg verricht?

Dit vond ik mooi: een naftstation omgebouwd tot winkel voor fruit, groenten, planten en bloemen. Over vergroening gesproken.

Ik vroeg aan de uitbater om zijn ideeën eens voor de camera uit te leggen. Hij deed dit even tussendoor want time is money. Much work to be done:

Beelden uit het verloren wilde Westen. De “cowboys” hadden ze bijna allemaal uitgemoord:

Een poging in dit door de auto gedomineerde werelddeel om wat intimiteit in het winkelgebeuren te brengen. Volgens mij niet simpel hier:

Plaats genoeg, nog geen files gezien in Texas:

Hier stond ooit een…:

Marsmannetjes hier geland of een te gek idee van een Texaan?

Dallas!

Een stilleven langs de weg. Alles gaat ooit voorbij:

Een chirurg voor robotarmen, je houdt het niet voor mogelijk:

???

Maffe toestanden onder een brug. Ik ben sinds mijn vertrek nog maar 1 functionele fietser tegengekomen en dat was in New Orleans:

Amerikaanse bruggen:

 En soms steken ze massa’s geld in een fiets/wandelbrug:

 Die dan 20m verder dood loopt:

Speciaal voor de tandartspraktijk Smile in Zolder:

 Een stilleven:

Was President George Bush geen Texaan? En toch moet je betalen 😉

Chique trein (metro) met mooie instap voor fietsers die mij naar het centrum van Dallas zullen brengen, een soort metro. Het is te gek om via semi autostrades naar het centrum te rijden: