Een dag met regen, de weg verliezen op kleinen wegen om dan met mooie muziek van Jan over de wegen te vliegen tot mijn eindbestemming

Dag 11: van Van tot West Tawakoni aan een meer: 97km door omweg

Subway blijkt de beste plaats te zijn voor broodjes: super veel soorten groenten, alle soorten beleg, vakkundig en rustig gemaakt.

Amerikanen praten graag en ongedwongen zonder storend te zijn, toch hier niet in het Zuiden. Aangename mensen met een open geest. Deze 2 broers zijn van een Noors geslacht uit Oslo. Misschien dat ze daarom slank zijn 😉.

De oorsprong van het Westen: huifkar en paarden, jehoo!

Mooie binnenlandse wegen, hier ging alles nog goed:

Het weer sloeg om. Het begon te fiezelen en dan te regenen. Regencape en pet aan. Ik had met mijn smartphone foto’s gemaakt van Googlekaarten op mijn netboek om eens de kleine wegen te nemen. Begin maar eens met dat gedruppel te kijken onderweg. Dus dit liep mis.

Hier was het weer wat droog maar de weg werd slechter en slechter:

De weg was plots afgesloten door een poort. In België zou ik mijn fiets en 4 zakken erover getild hebben maar dat durf ik hier niet. Helemaal terug. Resultaat was een 2 uur durende boog waarbij ik terug op de hoofdweg kwam. Frustrerend. Minstens 15 km omweg langs barre wegen voor niets.

Onderweg een verkoopplaats van the Amish, een geloofsgemeenschap die afstand doet van moderne technieken zoals elektriciteit, internet...:

Ik besloot toen maar de grote weg te volgen, stak mijn oortjes in en zette de ingesproken muziek op van Jan Pennings (vroeger leraar in SFC), man van Simone Beerten. Wel Jan, jouw muziek heeft mij opgetild en voortgestuwd voor 40 km quasi zonder onderbreking. Heel mooi om horen en rond mij het landschap te zien voorbij suizen. Bedankt!