Van Gallup tot Chambers: 78 km, zware tocht met regen en vanaf 's middags een zeer zware tegenwind.
Die ochtend bij het ontbijt. Alledaagse beelden. Amerikanen bakken hun wafels zelf. Ik krijg het ook stilaan onder de knie:
De wafelbakker, goed heet:
Een juiste hoeveelheid (speciale lepel) wafelmengsel erop, sluiten, draaien:
Een timer tikt met een belletje, et voilà, mijn eerste gebakken wafels:
Gisteren was het een helse winderige dag waarbij ik gelukkig
een stuk trein/bus genomen heb. Vandaag vroeg vertrokken met een ongerust
gevoel dat het weer van dat zou zijn waarbij ik al spijt had dat ik de bus niet
tot Flagstaff genomen had. Achteraf bleek vroeg doorgaan een goede keuze want vanaf 14u was de tegenwind bijna stormachtig.
Hier in de streek wordt de indianentaal Navajo nog veel gesproken (150.000). Het is een zeer moeilijke taal die zelfs door het Amerikaanse leger in WO II werd gebruikt als codetaal bij gevechten tegen de Japanners. Ik zit nu in Gallup: rode pijl.
Ik trek nu de grens met New Mexico/Arizona over en kom zo in
Navajo (spreek uit Navaho) land uit.
En natuurlijk brengt deze oude cultuur heel wat toerisme te
weeg. Hier een wat vreemde combinatie van een tipi, een schotelantenne en een
mooie rots:
In deze reuze tipi was een hele winkel in onder gebracht met
toch wel mooie spullen. De Navajo uitbaatster wou liever niet op de foto:
Dit gaat wel erg ver:
Een natuurlijke rotsformatie?
Soms kan het hier ook fout lopen:
Zijn Indianen dan minder proper?
Mijlen ver werd deze “Indian City” aangekondigd langs de
autoweg terwijl ik langs een hobbelige op en neer gaande zijweg in de felle
regen reed met licht wind tegen. Gezellig was anders maar dit hoort bij een
tocht. En hier dan een deel van deze “Indiaanse stad” waar ik binnen ben gaan
pauzeren, drogen en eten/drinken (koffie, Taco en een ijsje):
Buiten een lokale Navajo die wel op de foto wou zonder iets
te vragen. Het zijn vrij zwijgzame, rustige mensen met een eigen taal en
cultuur. Geen Amerikaanse toestanden van “Hi, how are you? Where did you come
from on your bike…”. Eerder observerend, afwachtend.
Hier een voorbeeld van de taal Navajo, beetjes wijfelend en stil. Hij had gesproken over zijn liefde voor moeder Aarde, zijn aangenaam traditioneel leven (vertelde hij nadien):
Een poging tot een nieuw toeristisch centrum met fort en al: alles stond leeg:
Deze regio is dus een Navajo Indianen Reservaat met hier een bord voor een buurtcentrum waar ze samenkomsten organiseren, zelfs aankondigingen voor recyclage enz.:
Zo ziet dit Indianenreservaat er in werkelijkheid dus uit, het leven zoals het is:
De pomp is uit functie en de hond profiteert ervan:
Pink lady tussen al die grijze dozen:
Het laatste uur fietsen was bikkelhard, wel zonnig, redelijk vlak maar een strakke harde tegenwind waardoor ik de laatste 8 km in één uur deed.
Als slot werd ik bijzonder onvriendelijk ontvangen door een recptioniste van Days Inn die echt haar dag niet had. Het was voor mij een oefening om dit niet persoonlijk op te nemen wat vrij goed lukte. Ik heb me niet dik gemaakt en mijn zaken geregeld.
En dan 's avonds, geheel onverwacht, een Frans accent in het Engels in een winkel. Jimmy and Steph (2 Fransen) toeren 6 maanden in een minibusje door de US. Très sympas! Zij gaf me heel wat info over mijn fietstocht morgen door een park. Zo zie je dat mijn tocht zich dag na dag vormt zonder veel voorbereiding
Als afsluiten een "Navajo burger" die erg goed smaakte:
