Onderaan deze blog betuig ik mijn volle steun aan CO2-neutraal reizen, Artikel 27 en Berenhuis, Dorpsraad (Heusden-Zolder)

zaterdag 22 april 2017

Verder naar het Westen: het hart van New Mexico

Tucumcari - Santa Rosa: 96 km

Payless Inns: je zou voor minder. Het valt telkens op hoe Amerikanen ondernemen, proberen om dan als het niet lukt de hele boel gewoon te laten liggen en ergens anders herop te starten:

Paradise Motel: ooit misschien?

Zelfs Shell slaat de bal al eens mis, verkeerde ligging?

En als je toch zou durven dan...

Dit zijn typische onderliggende doorgangen voor opvangen van watervloed. Bij hevige regens kunnen ze erg gevaarlijk zijn bij het passeren:


Kliklijn als je bestuurders ziet die gedronken hebben:


Ergens langs de Route 66 met op de achtergrond de nieuwe autostrade een godvergeten kerkhofje in een streek waar niemand lijkt te wonen:

De spoorwegen waren vroeger dé toekomst van Amerika. Nu hoofdzakelijk voor goederenvervoer:

Een mooie combinatie van een rotsformatie, de autosnelweg en een immens lange trein met wel 200 containers. Toch weer de toekomst?


Zeer sporadisch kom ik al eens anders trekkers tegen, deze waren wel erg modern geëquipeerd. Ik had toen net mijn strooien hoed op:


De route 66 die mooi de spoorweg volgt in het landschap:



Mijn eindbestemming Santa Rosa waar je opnieuw die typische indeling van het stadje ziet: links de autostrade en dan zo'n super brede baan met 5 rijvakken erdoor met links en rechts alle commerciële zaken. Niet bepaald gezellig vanuit Europees perspectief.